hoofdstuk 2
Elke jongere heeft dromen, waarvan hopelijk een deel kunnen uitkomen met de steun van je omgeving zoals ouders, vrienden, je partner … Niet iedereen durft uitkomen voor zijn dromen, klein of groot, uit schrik voor de reacties van anderen. We zijn nogal veel bezig met wat anderen denken over ons, we hechten belang aan de mening van anderen. In sommige gevallen geeft het je kracht, maar in andere gevallen is het eerder een belemmering in je dagelijkse leven. Romano kiest ervoor om zijn droom na te jagen, ook al weet je dat er duidelijk meer aan de hand is dan je eerst kunt vermoeden. Wie gaat er plots alleen op reis doorheen Europa?
De eerste trip is Londen, een bruisende hoofdstad van een land dat al jaren in de media komt met onder andere de Brexit en het vermaande premierschap van Boris Johnson tijdens de lockdownfeestjes in tijdens van corona. Romano hoeft gelukkig geen mondmasker op of een testcertificaat voor te leggen, hij kan reizen zonder beperkingen. Engeland heeft een boeiende geschiedenis en gaat veel verder dan de hoofdstad Londen waar Romano enkele dagen verblijft. Toch leeft er in de stad ook veel geschiedenis en cultuur, die soms wel eindeloos blijkt te zijn, in de vorm van historische gebouwen en standbeelden ter ere van figuren die een groot aandeel hadden in het pad van Engeland.
Door Romano een tocht door Londen te laten maken, een stad die de meesten wel kennen, had ik de mogelijkheid om een tipje van ijsberg op de lezers los te laten. Elk bezoek en elk gebouw vertelt een eigen verhaal dat het verdient om te worden verteld. Vandaar dat de linken tussen de reis die Romano maakt en de geschiedenis van Engeland niet ver weg zijn, voornamelijk in de vorm van gedachten. Het interesseert je of net niet.
Een reis zou natuurlijk geen reis zijn zonder toevallige ontmoetingen, dat op het einde van het hoofdstuk wel erg chaotisch verloopt. Is het dan voorbestemd of bestaat zoiets als het lot? Het is wel erg eigenaardig dat Romano diezelfde jongen een paar uur later opnieuw tegenkomt.
Heb jij soms het gevoel dat er zoiets bestaat als het lot? Of geloof jij eerder in toeval? Gebeurt alles met een reden? Zij we afhankelijk van de keuzes die we maken of zijn die al voor ons gemaakt via een onzichtbaar hoger wezen?
